Gittim, izledim, ağladım. Yaşadıklarıma, kendimi özgür sanışıma, sana aşık oluşuma, söylediği her şeyde varoluşuma, kızının resmine bakarken aynı cümleleri kurmama, gitme demek istemesine, gitme demek istememe, bir başka hayatta seninle olmak istememe,fonda çalan şarkıda "Dilerim mutlu ol sevgilim, ben olmasam bile" sözlerine, hıçkıra hıçkıra, yanımdaki annem yaşlarında kadının beni sarıp omzuna bastırmasına aldırmaksızın ağladım. Sevgilim; ben sensiz ıssız değil, hiç adammışım. Anladım!